گلیم بافی
هنر گلیم بافی، دست بافته ای هزار نقش است. گلیم، نوعی فرش تخت بافته شده است که توسط خانواده های کوچ نشین و عشایر برای مصارف مختلف استفاده می شود. این دست بافته دارای تاروپود است. در درجه اول اما نه به طور انحصاری برای پوشاندن وسایل خانه و تزیین داخلی خانه ها استفاده می شود.
گلیم اصطلاحی است که در مناطق فارسی زبان غرب آسیا به ویژه در ایران، برای منسوجات بزرگ بافته شده از پشم استفاده می شود. در مناطق ترکی آسیای غربی نیز به آن گلیم گفته می شودمی گویند.
گلیم ها بیشتر توسط زنانی ساخته شده اند که چشم به طراحی و حس رنگی زیادی دارند. به دلیل رنگ غنی، طرح های متنوع، ساختار بافت کنترل شده استادانه و بافت ظریفشان شگفتی دارند.
ساختار و تکنیک تمام بافت های تخت ایرانی، از جمله گلیم ها، روی تارهای افقی (رو زمینی) یا عمودی (داری، دیواری) است. طیف گسترده ای از بافته های تخت بافته شده توسط عشایر و روستاییان در سراسر ایران با استفاده از این فناوری اساسی بافندگی هستند. ساختاری که روی گلیم ها دیده می شود نوع ساده ای از بافت است.
گلیم، دست بافتی ماندگار…
بافته پشم یک روش ذاتی محدود کننده یا بازدارنده برای ایجاد فرم های منحنی است. مگر اینکه بافنده علاوه بر مواد کافی از تجهیزات، زمان و مهارت کافی برای انجام صحیح آن برخوردار باشد.
بافته ها، دست بافتی ساده از پارچه تولید می کنند. در آنها یک سری نخ به نام تار به صورت افقی با مجموعه دیگری از نخها به نام پود در هم آمیخته می شود. آنها به صورت عمودی بر روی دستگاه بافندگی کشیده می شود.
در هم آمیختگی پود در فواصل منظم بیش از یک نخ تاب، سپس در زیر یک نخ تاب، ایجاد می شود. این ساختاری را ایجاد می کند که به عنوان بافت ساده شناخته می شود.
در یک بافته، نخ های پود تنها وظیفه ایجاد طرح را دارند. این با ترکیبی از دو ویژگی حاصل می شود. اول، نخ های پود در تمام عرض پارچه به طور کامل در هم آمیخته نمی شوند. بلکه فقط در جایی که رنگ متناظر آنها در ایجاد یک طرح دلخواه باشد، به جلو و عقب کار می شوند.
یکی از ویژگی های بافته این است که نخ های پود در حین بافت آنچنان محکم بسته می شوند که نخ های تار را کاملاً میپوشاند.
این باعث می شود که فقط نخ های پود در منسوجات تمام شده قابل مشاهده باشد. این دو ویژگی بافته ها از زمان باستان بدون تغییر مانده است.
بافته، طرح مشابهی را در دو طرف تولید می کند. بسته به عملکرد و / یا سنت، برخی از بافندگان انتهای نخ های اضافی پود را با دقت پنهان می کنند. این پارچه های ناپیوسته را دستکاری میکنند تا جلوه های متنوع رنگی و متفاوتی مانند پارچه خارج از مرکز ایجاد کنند.
بافته را می توان بر اساس رابطه نخهای مختلف گسیل پیوسته یا ناپیوسته، به چهار گروه فنی تقسیم کرد.